Jaja, we gaan richting de Grand Canyon rijden! Het is best lastig om je route onderweg verder uit te zetten, want wat wil je gaan zien, welke kant ga je op en laat je dan niet teveel dingen liggen die ongetwijfeld ook mooi zijn en de moeite waard? De grote lijn van onze reis daar zijn we het nu over eens en we gaan eerst de South Rim (de zuidelijke rand van de Canyon) bekijken en komen later tijdens onze reis terug uit het noorden om de noordelijke kant te zien, net als de andere nationale parken die daar liggen. Bij het hotel zit een ontbijt inbegrepen en hoewel ik er niet zoveel van verwachtte, hebben we daar toch prima gegeten, lekker geroosterd brood met jam en een bekertje cornflakes, dan kun je er tenminste weer even tegen.

Gelukkig gaan we weer op weg want dit hotel vind ik toch niet echt je van het. We hebben er ook geen foto van gemaakt, spontaan, haha, dat zegt toch genoeg! We hebben wel goed geslapen en zijn niet wakker geworden door de Amerikaanse trein die hier een stop heeft en dan ook zijn mooie claxonachtige geluid laat klinken. Back on the road again, en wat mooi uitgestrekt is het hier! We hebben vandaag niet zo'n lange rit voor de boeg, gelukkig, draaien lekker een muziekje (genoeg zenders om uit te kiezen in deze auto en zonder reclame want via de satelliet!), zien mooie wolken en het gaat zowaar even regenen. Williams gezien, even kort, en daarna richting Grand Canyon. We vinden het spannend allebei, want hoe zal het zijn als we dit voor het eerst zien? Een beetje zenuwachtig zijn we. We hebben nog geen slaapplaats, dat moeten we eerst regelen. Tuyasan is een lekker toeristisch plaatsje ongeveer 10 km van het Nationale Park de Grand Canyon.

Nu komt naar buiten hoe uitgekook wij zijn hihi, stelletje partners in crime. We parkeren onze auto in de buurt van de grote hotels in Tuyasan in de hoop dat ze een internetverbinding hebben voor hun gasten en proberen het signaal in de auto op te pikken met onze laptop op schoot. Na een paar keer proberen is het raak en kunnen we online om te zien wat de prijzen hier zijn. 189 dollar voor een nacht, lekker duur! We besluiten om bij een paar lodges die niet op internet staan, maar op de man af te vragen wat de prijs voor een kamer is. Een motel is 130 euro en ik zeg dat we er nog over na zullen denken en loop weg. Haha, niet gelijk toehappen als je een zunige Nederlander bent. Ik zeg tegen Bram dat is onderhandelen en Bram zegt dat is niet onderhandelen, dat is gewoon weglopen! :-) We proberen de 7 mile lodge en deze is 75 dollar per nacht, 80 incl. belasting. Kijk, dat is meer volgens ons budget. We willen wel even zien hoe de kamer is, maar als we staan te wachten om dit te vragen, wordt een ander stel geholpen dat er al heeft overnacht en zij zeggen dat het voor die prijs hier echt goed is. We boeken gelijk twee nachten want willen de canyon natuurlijk uitgebreid zien en parkeren onze grote auto tussen net nog even grotere auto's (Ford F450 of F550). Al doende leert men, we hebben nu een kamer gevraagd op de begane grond dus geen gezeul meer met onze koffers.

We gaan nu echt op weg naar het park! We kopen de pas die voor alle parken geldig is, een jaar lang, wat het meest voordelig zal zijn voor ons en rijden door het park, over goedverzorgde wegen op weg naar de South Rim. Ineens kijk ik rechts en zie ik al iets door de bomen heen... iets wat ongelooflijk ver weg lijkt, een enorme ruimte. We parkeren de auto snel en lopen op het uitkijkpunt af. Ongelooflijk wat een uitzicht!! We staan echt versteld, gaan maar even op een bankje zitten om het op ons in te laten werken.

We blijven hier zo twee, drie uur met simpelweg kijken, kijken, stukje lopen, kijken. Foto's maken, verder lopen en kijken. Het is hier ook heerlijk koel, er waait een lekker windje en we horen heel veel Nederlanders om ons heen. We besluiten te gaan eten in Tuyasan en dan 's avonds voor de zonsondergang (rond half 8, kwart voor 8, het is hier vroeg donker) terug te komen.

Het is dan eindelijk zover voor Bram: we gaan voor het eerst in een steakhouse eten dat we eerder gespot hebben in het stadje. Ik heb lekker gegrilde zalm met broccoli en een gepofte aardappel, Bram heeft de grootste steak die er op de kaart staat (24 oz, net even opgezocht, dat is 681 gram!). Het smaakt heerlijk en het is er gezellig druk.

Obers lopen er rond met een cowboyhoed op en er hangen mooie cowboyfoto's aan de muur. Jaa, de Amerikanen weten wel hoe ze dit moeten aanpakken :-) Onze bij vergelijking verlegen ober komt op een gegeven moment niet met de dessertkaart zoals we vroegen, maar met een dienblad vol met desserts waar wij uit kunnen kiezen. Mmm, ik kies worteltaart met limoencrème en Bram gaat voor de chocolademousse. Hij gaat verse voor ons halen en komt terug met veel grotere versies van de twee voorbeelden! Slim hoor zo denkt iedereen ja, ik lust nog wel een lekker toetje en dan mag je typisch Amerikaans een megahoeveelheid gaan verorberen. Lekkere desserts, het is smullen, maar we kunnen niet alles op, hoewel ik wel ver kom met mijn taartpunt ;-)! Mijn ijsthee werd ook eindeloos bijgevuld terwijl het glas nog geeneens half leeg / half vol ;-) was. Overdaad, dat is denk het centrale woord wat steeds weer terugkeert als we hier zijn. Zij zien het hier als simpelweg service, de klant tevreden houden anders verlies je hen en dus je inkomen. Je wordt op je wenken bediend en zelfs meer dan dat. Prima, als je vakantie aan het vieren bent zoals wij!

We gaan terug het park in voor de zonsondergang. De zon is al een roze bol in het westen en als we bij Mather Point komen, waar we eerder die middag ook waren, dan is de lucht al roodgekleurd en de zon zien we net niet omdat deze achter een rotspunt met bomen erop, is. Het is heerlijk om hier te staan, krijg het zelfs een beetje koud op een gegeven moment. Er zijn veel mensen, een paar Mexicanen zijn druk in de weer om nog de goede plaatjes met de familie erop te schieten. Het schijnt dat het licht in de canyon een uur voor zonsondergang het mooist is, omdat dan de schaduwen langer worden en alles rood oplicht. We besluiten om morgen dus in ieder geval een uur voor zonsondergang op een uitkijkpunt te zijn om dit bijzondere moment van de dag hier mee te maken.