Zondag 26 juli - Zion National Park & Las Vegas

Jannie heeft de wekker maar gezet, want vandaag gaan we naar Las Vegas, maar eerst nog naar Zion en Jannie wil ook graag ontbijten want dat biedt het hotel gratis aan, maar daar werden we gisteren net te laat voor wakker. Kortom genoeg dingen om voor op te staan! Bram is veel relaxter, die blijft nog even liggen en hoeft niet per se te ontbijten hier, maar Jannie is toch al op, dus hop, aan het geroosterd brood dat hier helaas toch echt niet zo smaakt als in Nederland, maar als je het roostert is het tenminste nog een beetje te eten. Hier hebben ze bagels gevuld met bosbessen, dat is best lekker als je het doormidden snijdt en toast. Getoaste bagels is hier zo'n beetje het lekkerst wat je kunt eten qua brood, vind ik. Ik eet met smaak mijn bagels op, drink koffie en bekijk nog even mijn mailbox want er staat hier toch een computer met internet. Ik lees een mailtje van mijn werk (haha, werk, daar hoef ik nog even niet aan te denken ;-)) over de Mexicaanse griep dat nu officieel iets met 1 en HN nog wat heet. Er staan maatregelen bij die ze op ons werk gaan treffen, deurknoppen ontsmetten, allerlei alcoholdispensers ophangen om je handen mee schoon te maken en er staat een link bij naar postbus 51. Ik ga hier maar even kijken voor meer informatie, toch ook handig voor Bram en mij om te weten nu we hier op reis zijn en veelvuldig in toiletten bij tankstations onze handen wassen. Bram komt ook naar beneden, we checken uit en gaan op weg naar Zion, wat ongeveer een uur rijden is en toch al op de weg naar Vegas is, dus qua planning zitten we helemaal goed. Inmiddels heeft Bram bij de Subway nog even een broodje gegeten. Eenmaal van de snelweg af, komen we door een schitterend gebied waar ook wat duurdere huizen staan, helemaal in de stijl van de omgeving met verf die weinig afwijkt van de rotsen op de achtergrond. Je ziet hier nauwelijks gemetselde huizen, zoals je dat in Nederland ziet. Zion is overweldigend, enorme grote rotsen, een lange tunnel waar we doorheen gaan in het park zelf, op een gegeven moment zien we drie steenbokken langs een schitterende rots lopen, wow!! Nu begrijp ik waarom de indianen de rotstekeningen die ze maken van steenbokken altijd zo typerend maken van een rijtje van drie of vier vlak achter elkaar. Zo zie je ze ook echt gaan in de natuur. Even dacht ik dat het levensgrote tekeningen waren toen Bram erop wees, maar ze bewogen. Een schitterend gezicht. We gaan even later nog een stuk met de gratis shuttlebus doen, waar je met de auto zelf niet mag komen, en lopen naar de weeping rock, een korte klim naar een rots die 'huilt', waar allemaal koele druppels vanaf komen. Heerlijk! Hier blijven we even lekker staan om nat te regenen. Het is rond vijf uur al, maar wat is het nog warm. Op onze weg terug naar beneden zien we een schatje van een 'deer' (een soort rendier) blaadjes eten van de boom vlakbij het koele stroompje dat van de rots afkomt. Die loopt hier gewoon vol vertrouwen rond, op een hartstikke toeristisch plekje eigenlijk. Aan het einde van de middag gaan we naar Vegas, we besluiten dat we daar gaan eten want het is nog twee of drie uur rijden en dat houden we nog wel uit. Een prachtige tocht volgt, door soms heel onbegaanbaar gebied, de snelweg klieft dwars door onmogelijke grijze bergen heen, om dan weer in de woestijn te komen, met enkel wat groene plantjes en verder rotsen. Veel vrachtwagens hier. Dan zien we uiteindelijk de skyline van Vegas, met alle bekende hoteltorens. Wij gaan naar de Stratosphere en omdat dit hotel een grote toren heeft, zoals de Euromast een beetje, met attracties en een restaurant erop, is deze gelijk heel herkenbaar. Toch heel overzichtelijk, de Strip, vanaf hier.. in het echt zal het allemaal veel groter en overweldigender zijn. We rijden recht op ons hotel af en krijgen een beetje een cultuurshock, want we gaan eerst een grote parkeergarage in, dan checken we in bij het hotel maar de gokautomaten vliegen je gelijk al om de oren voordat we de receptie gevonden hebben, dit doen ze allemaal expres natuurlijk, zodat je gelijk al in de verleiding en van je a propos gebracht wordt, voordat je een ander plan kan gaan uitvoeren hier. En het geluid van die machines, continue zingen ze in je oren om je te lokken. Nouja, ik ben er immuun voor, maar stoor me aan dit gedoe allemaal, terwijl ik moe ben, honger heb en gewoon mijn koffer boven op de kamer wil krijgen (zo moeilijk hoeft dit toch niet te zijn). Het is even acclimatiseren, als we de spullen op de kamer hebben gaan we op zoek naar een restaurant via het winkelcentrum dat elk hotel op de strip hier heeft. Dit kun je allemaal lopen zonder ooit buiten te komen en daglicht te zien, ze doen alles om je Binnen te houden, waar het Gokken is. Hoe luxer het hotel, hoe duurder en talrijker ook de winkels in het winkelcentrum dat erbij hoort, zou later blijken. We eten in Roxy's Diner, een heel leuk jaren vijftig stijl restaurant met serveersters in petticoats die zingen. Je wordt vermaakt terwijl je aan het eten bent, bijvoorbeeld doordat ze hoelahoeps uitdelen aan vrijwilligers om een nummer op te hoelahoepen. Ik denk, allemaal prima, maar ik heb net eten besteld, dus ik kijk ernaar, en dan gaan we lekker eten. Anders had ik natuurlijk ook wel even gehoelahoept, maar ik vroeg me af of ik het nog wel zou kunnen. Na het eten gaan we met de lift heel hoog, naar het uitkijkpunt in de toren. We zien de Strip van bovenaf, verlicht en met vele auto's die er als kleine speelgoedautootjes op rijden. Met een verrekijker kunnen we even kort checken of de bekende hotels die we denken te zien, ook echt daar zijn. Leuk leuk! Morgen gaan we er echt lopen, nu eerst maar eens slapen! We weerstaan de roep van alle machines, we zijn gewoon moe en kunnen de lift naar boven gelukkig redelijk snel vinden :-)